meer over de
duivelsvork:
wist je dat...
de duivelsvork op de groslijst van de jonge jury staat?
dus als jij ook vindt dat de duivelsvork de prijs van de Jonge Jury 2016 verdient,
breng dan je stem uit!!!
Alvast bedankt!
WIST JE DAT...
... dat dit huis en deze binnenplaats
als inspiratie hebben gediend voor Camp al -Andaluz?
|
|
en wist je ook dat...
... mijn eigen zoon (zonder dat hij het wist) model heeft gestaan
voor het personage diego arnelas-reyes?
ditjes en datjes...
de binnentuin
Allereerst was er vanmiddag natuurlijk hun aankomst geweest bij het schitterende huis van de familie Arnelas-Reyes met de binnentuin waar langs alle muren potten met bloeiende planten hingen.
' Wat een werk om al die planten elke dag water te geven? ' had Stella opgemerkt terwijl ze bewonderend om zich heen had gekeken. ' Dat doet de buurman.' had Diego geantwoord. ' Die speelt hier in de buurt een beetje tuinman voor alle binnentuinen. 'Die buurman zagen ze aan het begin van de avond, toen hij gewapend met een emmer en een hele lange stok met daaraan een haak de tuin in kwam... |
koetsjes in sevilla
Ze waren na het ontbijt de stad ingegaan om eens rond te kijken.Eerst waren ze de brug over de Guadalquivir overgestoken in de richting van het oude centrum. Op het Plaza del Triunfo stonden overal de zwarte open koetsjes met hun grote gele spaakwielen klaar om de toeristen door de oude binnenstad te vervoeren. Ze liepen verder naar het Plaza de la Virgen de los Reyes waar ze bij de fontein in de zon gingen zitten en keken naar de mooie oude gebouwen in zachtgeel en zachtroze dieafstaken tegen de blauwe lucht..
|
spaanse schoentjes
Luna had wel een paar peuterkleine Spaanse dansschoentjes gekocht, rood met witte stippen en heuse hakjes. ‘Wat moet je daar nou weer mee?’ had Jesse gevraagd, toen ze de schoentjes aan de jongens liet zien die tegen de gevel geleund hadden staan wachten. Luna deed ze weer terug in de doos. ‘Nee, jij met je stomme games.’ Ze trok een gezicht. |
la giralda
‘Kunnen we de komende weken niet gewoon hier blijven?’ Yves
legde zijn armen achter zijn hoofd en leunde achterover tegen de witte kussens van de teakhouten ligstoel. Ze zaten op het dakterras, met uitzicht op La Giralda, de beroemde klokkentoren van de Catedral de Santa María de la Sede, de grootste kathedraal van Sevilla. De ondergaande zon veranderde het indrukwekkende gebouw in een gouden paleis, compleet met torens en transen. Diego had hen al verteld dat La Giralda oorspronkelijk als minaret bij een moskee hoorde die lang geleden door de Moren gebouwd was. De moskee was nu een kathedraal geworden en het enige wat nog herinnerde aan de voormalige moskee, was de vroegere minaret: La Giralda. |
excursie door
|
de man met de glimmende voeten
Diego sloeg het boekje open en las nogmaals: ‘Van wie zijn de voeten aan de voet die door iedereen zonder afkeer worden aangeraakt totdat ze glanzen als goud? Vind deze voeten en sla dan de richting in van de voorste.’ Hij keek de meisjes aan. ‘En?’ Ze dachten even na. ‘De voeten aanraken tot ze glanzen als goud...’ herhaalde Luna nadenkend. Ineens stootte ze Stella aan. ‘Wacht even, is dat niet daar waar we vanmiddag langsgelopen zijn?’ vroeg ze. ‘Dat standbeeld?’ Stella knikte. ‘Ja, inderdaad op dat kleine pleintje. Dat standbeeld van die man. Die man met die tulband.’ Luna beaamde. ‘Die had twee van die glimmende voeten, ja. Omdat iedereen die er langsloopt ze aanraakte of zo. Dat bracht toch geluk of zoiets, had de gids gezegd?’ |
mezquita van cordoba
Voor de tweede keer in haar leven liep Stella door de indrukwekkende
Mezquita van Córdoba. Net als de eerste keer had ze even haar adem ingehouden, toen ze in het schemerige licht de enorme zuilengalerij in keek die wel tot in het oneindige leek door te gaan. Ze had Jesses hand gepakt. ‘Het lijkt wel of we terug in de tijd gestapt zijn’, zei ze zachtjes. Gek eigenlijk dat je altijd zachter ging praten in zulke enorme ruimtes, bedacht ze zich. Alsof je iets van de mysterieuze sfeer zou verstoren door te hard te praten. Verderop liepen de andere kinderen met de gids mee die vertelde over de geschiedenis van deze imposante kathedraal, die haar oorsprong had in de achtste eeuw. Maar Stella wandelde liever op eigen houtje tussen de zuilen door. Sfeer proeven ging het beste als je niet afgeleid werd door het gebabbel van de gids waar ze nu al de hele ochtend mee op sjouw waren... |
stella's tegeltjesverslaving
‘Hier wil ik wel even naar binnen om tegeltjes te kijken.’ Stella
wees op een klein winkeltje waar de witte gevel vol hing met borden van keramiek in allerlei kleuren en maten. Ertussen hingen keramieken vlinders, bloempotten, tegels met letters, noem maar op. ‘Alweer?’ Diego keek haar ongelovig aan. ‘We hebben zo ondertussen alle tegelwinkeltjes al gehad volgens mij.’ Stella lachte. ‘Dat is jouw schuld.’ ‘Mijn schuld?’ ‘Ja, dan moesten jullie maar niet van die mooie tegels in de keuken hebben.’ Ze haalde haar schouders op. ‘Dus het is gewoon jouw schuld dat ik nu aan tegeltjes verslaafd ben.’ |
maar wist je ook dat...
... dit de stadsmuur is waar diego een aanwijzing vond?
‘Hey...’ zei Jesse en wees. ‘Is dat niet die muur van die foto?’ Hij stootte Diego aan. ‘Die muur die je zo nodig wilde bekijken?’
‘De stadsmuur van de Juderia!’ riep Diego uit. ‘Nou, da’s mazzel,zeg! Kom op, Stella en Luna zijn er toch nog niet.’
Op een holletje liep hij naar de muur en verdween door de poort.Toen Yves en Jesse de poort door waren, liep Diego al speurend langs de muur.
‘Wie weet is hier wel iets te vinden...’
‘Zoals wat?’ Yves bekeek de enorme stenen in de poortopening.
‘Ja, weet ik veel. Iets dat te maken heeft met el paseo por el laberinto. Een drietand, een duivelskop. Wát maar ook.’
Jesse liep ook zoekend langs de enorme stenen van de stadsmuur. Voorbijgangers keken verwonderd naar de drie jongens die de muur onderzochten.
‘De stadsmuur van de Juderia!’ riep Diego uit. ‘Nou, da’s mazzel,zeg! Kom op, Stella en Luna zijn er toch nog niet.’
Op een holletje liep hij naar de muur en verdween door de poort.Toen Yves en Jesse de poort door waren, liep Diego al speurend langs de muur.
‘Wie weet is hier wel iets te vinden...’
‘Zoals wat?’ Yves bekeek de enorme stenen in de poortopening.
‘Ja, weet ik veel. Iets dat te maken heeft met el paseo por el laberinto. Een drietand, een duivelskop. Wát maar ook.’
Jesse liep ook zoekend langs de enorme stenen van de stadsmuur. Voorbijgangers keken verwonderd naar de drie jongens die de muur onderzochten.
en je wist vast ook niet...
...dat dit het liedje is waar luna zo'n vreemd gevoel door kreeg.
Toen kwam dat ene nummer. Dat nummer waarvan ze, toen ze het voor de eerste keer hoorde, zo’n vreemd gevoel had gekregen. Adele zong: ‘This is how the story went, I met someone by accident, he blew me away,
blew me away...’
En terwijl ze naar het lied luisterde, ging weer dat vreemde, bijna verdrietige gevoel door haar heen. Door haar wimpers
heen keek ze naar Yves die aan de waterkant stond en ze dacht ineens aan wat hij tegen haar gezegd had. Dat hij het niet
waard was om je zorgen over te maken.
‘But like everything I’ve ever known you’ll disappear one day, so
I’ll spent my whole life hiding my heart away...’
zong Adele en bij die woorden prikten er, gek genoeg, ineens tranen achter haar
oogleden.
blew me away...’
En terwijl ze naar het lied luisterde, ging weer dat vreemde, bijna verdrietige gevoel door haar heen. Door haar wimpers
heen keek ze naar Yves die aan de waterkant stond en ze dacht ineens aan wat hij tegen haar gezegd had. Dat hij het niet
waard was om je zorgen over te maken.
‘But like everything I’ve ever known you’ll disappear one day, so
I’ll spent my whole life hiding my heart away...’
zong Adele en bij die woorden prikten er, gek genoeg, ineens tranen achter haar
oogleden.
