wat las ik vroeger?
Uit het dikke verhalenboek van Annie M.G. Schmidt, ofwel ' Het grote Rode Boek ' genoemd, las mijn moeder elke avond een verhaaltje dat ik mocht ' prikken'. Mij favoriete verhaal was ' Een lakentje met een Kroontje ' over een ooievaar die bij zware storm een baby verliest. Rozemarijntje en Annelies beleefden kleine kinder avontuurtjes en ik vond ze erg leuk toen ik een jaar of zes was.
De Notenkraker stond vol mooie en kleurige tekeningen waar ik dol op was, net als Tiny en het Bloemenfeest en mijn Hans en Grietje Pop Up boek.
Ik had een stuk of zes Nutricia Boekjes, waaronder De Zangwedstrijd, Dit verhaaltje over een vogel die niet kon zingen, kende ik helemaal uit mijn hoofd en mocht ik in de eerste klas ( nu groep drie) voordragen. Ik kreeg er een tien voor!
Daantje gaat schaatsenrijden kreeg ik toen ik overging naar de tweede klas ( van groep drie naar groep vier) met een mooi rapport.
Toen mijn moeder uit Dik Trom voorlas over de heks van de achterweg durfde ik 's avonds niet te slapen, bang als ik was dat er een heks langs het raam zou vliegen.
Pippi Langkous vond ik super! Mijn oma vond het maar niks. Die vond haar maar brutaal en een slecht voorbeeld voor mij als klein braaf meisje. Kruimeltje was leuk en zielig tegelijk en lekker Rotterdams net als ik.
Alleen op de wereld kreeg ik van mijn grootouders op mijn tiende verjaardag. Een enorme pil vond ik het, maar o wat zielig allemaal. Vooral dat stukje dat die oude man doodvroor terwijl ze vlakbij de bewoonde wereld waren! En dan dat arme aapje dat aan longontsteking overleed en die honden die door wolven verslonden werden. Een drama!
Bij zowel de Kinderkaravaan als Afkes Tiental wilde ik ook een trits broertjes een zusjes om van alles mee te beleven, enig kind als ik was. Thomas Poppe Tovenaer, ging over de geest van een tovenaar die bevriend raakte met een jongen die net in het huis was komen wonen waar hij rondspookte. Spannend!
De Dolle Tweeling reeks had ik bijna compleet. Vooral die stiekeme nachtelijke feestjes met veel snoep, koek en limonade spraken tot mijn verbeelding,
En natuurlijk las ik net als alle meisjes de Tina waar ik vanaf mijn tiende op geabonneerd was.
Kruistocht in Spijkerbroek en Meester van De Zwarte Molen lees ik zelfs nu soms nog wel eens en nog steeds vind ik ze geweldig!
De Notenkraker stond vol mooie en kleurige tekeningen waar ik dol op was, net als Tiny en het Bloemenfeest en mijn Hans en Grietje Pop Up boek.
Ik had een stuk of zes Nutricia Boekjes, waaronder De Zangwedstrijd, Dit verhaaltje over een vogel die niet kon zingen, kende ik helemaal uit mijn hoofd en mocht ik in de eerste klas ( nu groep drie) voordragen. Ik kreeg er een tien voor!
Daantje gaat schaatsenrijden kreeg ik toen ik overging naar de tweede klas ( van groep drie naar groep vier) met een mooi rapport.
Toen mijn moeder uit Dik Trom voorlas over de heks van de achterweg durfde ik 's avonds niet te slapen, bang als ik was dat er een heks langs het raam zou vliegen.
Pippi Langkous vond ik super! Mijn oma vond het maar niks. Die vond haar maar brutaal en een slecht voorbeeld voor mij als klein braaf meisje. Kruimeltje was leuk en zielig tegelijk en lekker Rotterdams net als ik.
Alleen op de wereld kreeg ik van mijn grootouders op mijn tiende verjaardag. Een enorme pil vond ik het, maar o wat zielig allemaal. Vooral dat stukje dat die oude man doodvroor terwijl ze vlakbij de bewoonde wereld waren! En dan dat arme aapje dat aan longontsteking overleed en die honden die door wolven verslonden werden. Een drama!
Bij zowel de Kinderkaravaan als Afkes Tiental wilde ik ook een trits broertjes een zusjes om van alles mee te beleven, enig kind als ik was. Thomas Poppe Tovenaer, ging over de geest van een tovenaar die bevriend raakte met een jongen die net in het huis was komen wonen waar hij rondspookte. Spannend!
De Dolle Tweeling reeks had ik bijna compleet. Vooral die stiekeme nachtelijke feestjes met veel snoep, koek en limonade spraken tot mijn verbeelding,
En natuurlijk las ik net als alle meisjes de Tina waar ik vanaf mijn tiende op geabonneerd was.
Kruistocht in Spijkerbroek en Meester van De Zwarte Molen lees ik zelfs nu soms nog wel eens en nog steeds vind ik ze geweldig!
dit was vroeger mijn favoriete leeshouding als het koud was:
lekker warm voor de kachel...
indrukwekkend...
Toen ik een jaar of elf was kreeg ik Het Achterhuis van Anne Frank en dat vond ik ongelooflijk indrukwekkend. Ik had tot die tijd eigenlijk nog nooit iets gehoord over de tweede wereldoorlog, maar nadat ik het Achterhuis gelezen had wilde ik er meteen alles over weten en lezen en natuurlijk ook over Anne Frank zelf. Wat ik erg leuk vond was dat Anne Frank ook van verhalen schrijven hield en later graag schrijfster wilde worden. Omdat dat ook mijn hobby was, voelde het bijna aan alsof we op de een of andere manier ' vriendinnen' waren. Mijn interesse in de tweede wereldoorlog heeft uiteindelijk geleid tot het eerste lange avonturenverhaal dat ik geschreven heb en dat ik ' De Bunker ' heb genoemd. Wie weet komt dat ook nog wel eens een keertje uit...
stripboeken
Behalve gewone boeken had ik ook een hele stapel stripboeken.
Douwe Dabbert, Asterix en Obelix, Yoko Tsuno en Suske en Wiske
vond ik het leukst.
Douwe Dabbert, Asterix en Obelix, Yoko Tsuno en Suske en Wiske
vond ik het leukst.
Wat lees ik nu?
Op dit moment lees ik The Shining van Stephen King Ik ben er net aan begonnen en jeetje wat is het al griezelig. ik ben erg benieuwd waar het verhaal heen gaat.
Waar ik bijvoorbeeld helemaal NIET van hou zijn boeketreeks romannetjes. Vreselijk! En ook politieke thrillers zijn voor mij een regelrechte straf. Ik vind ze saai, slaap- en gaap verwekkend en langdradig, dus ik moet wel heel erg wanhopig zijn voordat ik daaraan begin. Zelfs tijdens een verregende druil vakantie is er geen doorkomen aan en ik spreek uit ervaring.
Ook lees ik uit principe geen boeken van BN- ers, omdat die naar mijn idee al te vaak denken dat hun BN status garantie geeft voor instant schrijftalent, met alle treurige gevolgen van dien.
Wel lees ik nog steeds graag jeugdboeken. Nog niet zo lang geleden heb ik deel 1 van de Harry Potter reeks weer eens gelezen. Herlezen doe ik namelijk geregeld, dat wil zeggen: als het boek de moeite waard is natuurlijk. Zo las ik, toen ik een jaar of vijftien was voor het eerst het boek ' Klop maar op een deur.' Het levensverhaal van een jongen, Nick Romano genaamd, in het Chicago van de jaren dertig van de vorige eeuw. Ik las het in een adem uit, (wat nog een hele prestatie was, gezien het aantal bladzijden), huilde op het einde mijn ogen uit mijn hoofd en... was verkocht. Keer op keer haalde ik het uit de bieb en herlas het weer. Ik deed er zelfs een boekbespreking over op school, voor zowel de Nederlandse als de Engelse les. Later kocht ik het zelf. Eerst in het Nederlands en daarna in het Engels ( het is oorspronkelijk een Amerikaans boek namelijk) en nog steeds blader ik er af en toe wel eens in. Voor de rest lees ik eigenlijk van alles. Van waargebeurde verhalen, tot detectives en van historische romans tot thrillers en griezelboeken van bijvoorbeeld Stephen King. Mijn boekenkast is dan ook een allegaartje, of (en dat klinkt eigenlijk leuker) een bonte verzameling van verhalen, die mij stuk voor stuk kunnen meevoeren op avontuur.
Waar ik bijvoorbeeld helemaal NIET van hou zijn boeketreeks romannetjes. Vreselijk! En ook politieke thrillers zijn voor mij een regelrechte straf. Ik vind ze saai, slaap- en gaap verwekkend en langdradig, dus ik moet wel heel erg wanhopig zijn voordat ik daaraan begin. Zelfs tijdens een verregende druil vakantie is er geen doorkomen aan en ik spreek uit ervaring.
Ook lees ik uit principe geen boeken van BN- ers, omdat die naar mijn idee al te vaak denken dat hun BN status garantie geeft voor instant schrijftalent, met alle treurige gevolgen van dien.
Wel lees ik nog steeds graag jeugdboeken. Nog niet zo lang geleden heb ik deel 1 van de Harry Potter reeks weer eens gelezen. Herlezen doe ik namelijk geregeld, dat wil zeggen: als het boek de moeite waard is natuurlijk. Zo las ik, toen ik een jaar of vijftien was voor het eerst het boek ' Klop maar op een deur.' Het levensverhaal van een jongen, Nick Romano genaamd, in het Chicago van de jaren dertig van de vorige eeuw. Ik las het in een adem uit, (wat nog een hele prestatie was, gezien het aantal bladzijden), huilde op het einde mijn ogen uit mijn hoofd en... was verkocht. Keer op keer haalde ik het uit de bieb en herlas het weer. Ik deed er zelfs een boekbespreking over op school, voor zowel de Nederlandse als de Engelse les. Later kocht ik het zelf. Eerst in het Nederlands en daarna in het Engels ( het is oorspronkelijk een Amerikaans boek namelijk) en nog steeds blader ik er af en toe wel eens in. Voor de rest lees ik eigenlijk van alles. Van waargebeurde verhalen, tot detectives en van historische romans tot thrillers en griezelboeken van bijvoorbeeld Stephen King. Mijn boekenkast is dan ook een allegaartje, of (en dat klinkt eigenlijk leuker) een bonte verzameling van verhalen, die mij stuk voor stuk kunnen meevoeren op avontuur.
een deel van mijn (nogal rommelige en overvolle) boekenkast.
Click here to edit.
