bijna...
Werd ik er toch net op het nippertje van weerhouden om naast mijn schoenen te gaan lopen. En pfoe... 't scheelde maar een haartje.
Wij waren voor een feestelijke gelegenheid in een theetuin gevuld met andere onbekende feestgangers en wat doet men in zo'n geval? Men gaat ' socializen' Zo ook wij.
En zo kwam het dat wij onder het genot van een enorm glas heuse muntthee en een giga punt mierzoete maar o zo lekkere taart aan de praat raakten met een onbekende dame die allerlei leuks ( gelukkig maar) en
nieuws ( ja logisch ) te melden had. Nu hadden wij ( leuk als we zelf zijn ) dat natuurlijk ook en al snel lachten en babbelden we ons een uur verder.
Ineens kwam de kindervraag. Heb jij... Nee ze had niet. Maar hadden wij? Jawel twee stuks meldde ik trots, (want als het over mijn broedsel gaat overvalt mij een trots waar ik volledig in verstrikt raak) een
jongen van zesentwintig en een meid van twintig.
Waarop onze tafeldame de wenkbrauwen verbaasd ophaalde en zei: ' Dan ben je zeker wel erg jong aan
kinderen begonnen want... '
En ik, die quasi nonchalant een compliment dacht binnen te kunnen hengelen antwoordde: Nou... ik word eind deze maand achtenveertig. '
Tafeldame schudde ongelovig het hoofd en zei: ' O dat had ik niet gedacht. '
In gedachten gaf ik mezelf een high five: compliment op m'n sokken binnen gehengeld, totdat ze eraan toevoegde: ' Ik dacht dat je zesenveertig was. '
Zoals ik al zei: het scheelde maar een haartje...
...
Wij waren voor een feestelijke gelegenheid in een theetuin gevuld met andere onbekende feestgangers en wat doet men in zo'n geval? Men gaat ' socializen' Zo ook wij.
En zo kwam het dat wij onder het genot van een enorm glas heuse muntthee en een giga punt mierzoete maar o zo lekkere taart aan de praat raakten met een onbekende dame die allerlei leuks ( gelukkig maar) en
nieuws ( ja logisch ) te melden had. Nu hadden wij ( leuk als we zelf zijn ) dat natuurlijk ook en al snel lachten en babbelden we ons een uur verder.
Ineens kwam de kindervraag. Heb jij... Nee ze had niet. Maar hadden wij? Jawel twee stuks meldde ik trots, (want als het over mijn broedsel gaat overvalt mij een trots waar ik volledig in verstrikt raak) een
jongen van zesentwintig en een meid van twintig.
Waarop onze tafeldame de wenkbrauwen verbaasd ophaalde en zei: ' Dan ben je zeker wel erg jong aan
kinderen begonnen want... '
En ik, die quasi nonchalant een compliment dacht binnen te kunnen hengelen antwoordde: Nou... ik word eind deze maand achtenveertig. '
Tafeldame schudde ongelovig het hoofd en zei: ' O dat had ik niet gedacht. '
In gedachten gaf ik mezelf een high five: compliment op m'n sokken binnen gehengeld, totdat ze eraan toevoegde: ' Ik dacht dat je zesenveertig was. '
Zoals ik al zei: het scheelde maar een haartje...
...
RSS Feed
